Ο επίκαιρος ιός της γρίπης

Tι θα σας φόβιζε περισσότερο, η γρίπη ή η ιλαρά στο μικρό σας αγγελούδι;
Σκεφθείτε καλά την απάντησή σας και διαβάστε το ακόλουθο άρθρο που σίγουρα σας ενδιαφέρει!!!

Τι είναι ο ιός της γρίπης

Είναι ένας μεταδοτικός ιός που προσβάλλει συνήθως το ανώτερο και κατώτερο αναπνευστικό μας σύστημα, δηλαδή τη ρινική κοιλότητα, το λαιμό, τους πνεύμονες, το έσω αυτί. Μεταδίδεται με σταγονίδια από τον αέρα. Όταν ένα άτομο μολυσμένο με τον ιό της γρίπης, βήχει ή φτερνίζεται εκατομμύρια υγρά σταγονίδια ή μικρά σωματίδια εκπέμπονται στην ατμόσφαιρα και... εισπνέονται από τους άλλους. Τα σωματίδια αυτά εναποτίθενται κατά μήκος του αναπνευστικού και αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται με ταχείς ρυθμούς.

Πρόκειται για ίωση που έχει χρόνο επώασης από μία έως τέσσερις ημέρες. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος μπορεί να έχει προσβληθεί από τον ιό, αλλά να εμφανίσει τα συμπτώματα μερικές μέρες αργότερα. Έχετε υπόψη σας ακόμη ότι ο ιός μπορεί να παραμείνει στο μολυσμένο άτομο για άλλες τέσσερις έως έξι ημέρες μετά την έναρξη των συμπτωμάτων.

Ο ιός της γρίπης «χτυπά» τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες κυρίως, από Οκτώβριο έως Απρίλιο είναι η κρίσιμη περίοδος. Και πώς κάνει την εμφάνισή του; Τα συμπτώματά της λοίμωξης εμφανίζονται απότομα με πυρετό (πάνω από 38 βαθμούς) και ρίγη. Υπάρχει επίσης πονόλαιμος και καταρροή και συχνά πονοκέφαλος. Πόνος σε όλο το σώμα, και ιδιαίτερα στην πλάτη και τα πόδια, κόπωση επίμονη και γενική αδιαθεσία.

Ένα άλλο σύμπτωμα είναι και ο βήχας, που είναι ξηρός και κοφτός στην αρχή, αργότερα γίνεται βήχας με απόχρεμψη.

Η καταρροή, ο πονόλαιμος και ο βήχας είναι ήπια στην αρχή, αλλά τις επόμενες μέρες επιδεινώνονται. Σε γενικές γραμμές, ο πυρετός διαρκεί δύο με τρεις ημέρες, τα υπόλοιπα συμπτώματα τουλάχιστον επτά με δέκα ημέρες, ενώ η κούραση διαρκεί ακόμη περισσότερο.
Πως αντιμετωπίζεται

Στον γιατρό πρέπει να καταφύγετε εάν ο πυρετός του παιδιού είναι πάνω από 39 βαθμούς ή αν τα άλλα συμπτώματα διαρκούν με την ίδια ένταση περισσότερο από έξι-επτά ημέρες. Μην σπεύσετε να του ζητήσετε αντιβιοτικό για την καταπολέμηση της γρίπης, διότι ο ιός αυτός δεν αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά σκευάσματα. Ο γιατρός θα υποδείξει πολλή ξεκούραση, άφθονα υγρά, και αντιπυρετικά.

Σε κάποιες περιπτώσεις ενδέχεται να χορηγήσει και αντιβίωση, ειδικότερα όταν λόγω της γρίπης έχει προκληθεί άλλη δευτερογενής λοίμωξη στον οργανισμό πχ ωτίτιδα, βρογχίτιδα.

Η πρόληψη της γρίπης

Ουσιαστικά η οργανωμένη «στρατηγική» πρόληψης για τη λοίμωξη της γρίπης επικεντρώνεται στον εμβολιασμό των ευαίσθητων ομάδων του πληθυσμού. Το αντιγριπικό εμβόλιο επιβάλλεται σε αυτές τις ομάδες πληθυσμού και οι ειδικοί συνιστούν να γίνεται τέλος Σεπτεμβρίου με αρχές Οκτωβρίου –χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνει αργότερα. Με το αντιγριπικό εμβόλιο δημιουργείται ανοσία χωρίς να προκαλείται ασθένεια.

Τι άλλο πρέπει να γνωρίζετε για το αντιγριπικό εμβόλιο

-Περιέχει αδρανοποιημένα αντιγόνα του ιού της προηγούμενης χρονιάς. Αυτό σημαίνει ότι αν κάνει την εμφάνισή του ένα στέλεχος του ιού μετά την διανομή του εμβολίου, το αντιγριπικό εμβόλιο δεν παρέχει προστασία και από αυτό. Τα άτομα πχ που έχουν λάβει το εμβόλιο εφέτος ε θα έχουν προστασία και από νέο στέλεχος του ιού της γρίπης που μπορεί να εμφανιστεί τώρα αφού το εμβόλιο βασίζεται στα στελέχη του ιού της προηγούμενης χρονιάς.

-Ο εμβολιασμός (πρέπει να) επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο (Σεπτέμβριο-Οκτώβριο)

-Η προστασία από τον ιό της γρίπης αρχίζει συνήθως δυο με τρεις εβδομάδες μετά τον εμβολιασμό, η κάλυψή του όμως διαρκεί όλη την περίοδο που διαρκεί η νόσος.

Άλλα προληπτικά μέτρα

Εκτός από τον εμβολιασμό, υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες που πρέπει να τηρούνται. Η προληπτική εφαρμογή τους ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες προσβολής από τον ιό της γρίπης.

Αποφεύγετε να βρίσκεστε με το παιδί σε χώρο με πολυκοσμία

Αερίζετε καλά τους χώρους του σπιτιού, ιδίως αν υπήρχε πολύς κόσμος (πχ λόγω γιορτής ή άλλης αιτίας) μέσα σε αυτό

Τηρείτε τους κανόνες της υγιεινής που επιβάλλουν πολύ καλό πλύσιμο των χεριών προτού πιάσετε τα παιδιά καθώς και διακριτικό φτέρνισμα ή βήξιμο με το χέρι πάντα εμπρός στο στόμα ή τη ρινική κοιλότητα. Απαιτήστε και από τους άλλους να κάνουν το ίδιο.

Ενισχύετε την άμυνα του παιδικού οργανισμού με φρούτα και λαχανικά από τα οποία παίρνει βιταμίνες και ανάπαυση

Συμπερασματικά

Ο ιός της γρίπης μόνος του δεν είναι επικίνδυνος. Οι επιπλοκές που πιθανόν συνεπάγεται η εμφάνισή του, είναι αυτές που τον καθιστούν επικίνδυνο. Ορισμένες ομάδες ανθρώπων μάλιστα κινδυνεύουν περισσότερο από άλλες από τη νόσο της γρίπης και τις επιπλοκές της. Πρόκειται για τους ηλικιωμένους, τους καρδιοπαθείς, τους διαβητικούς, όσους έχουν χρόνια πνευμονολογικά νοσήματα. Ευαίσθητη ομάδα αποτελούν επίσης και τα παιδιά τα οποία δεν εμβολιάζονται συνήθως εκτός εάν ανήκουν σε κάποια ειδική ομάδα ασθενών. Ποιες είναι οι επιπλοκές που σχετίζονται με τη γρίπη; Η μέση ωτίτιδα, η ιγμορίτιδα, η πνευμονία, κ.α.
(Πηγή: Κέντρο Παιδιατρικής Μέριμνας)

Οι πληροφορίες που παρέχονται έχουν ενημερωτικό χαρακτήρα, προέρχονται από ποικίλες πηγές και δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την γνωμάτευση ή την επίσκεψη του γιατρού.

Κανόνες καλής συμπεριφοράς

Σε μία εποχή που ο εγωισμός και η αγένεια θριαμβεύουν, οι κανόνες καλής συμπεριφοράς ίσως είναι ο μοναδικός δρόμος προς την αποτελμάτωση. Οι λέξεις «ευχαριστώ», «παρακαλώ» και «ορίστε» πρέπει να επιστρέψουν στην καθημερινότητά μας για να δώσουν ποιότητα και ευγένεια στις σχέσεις μας!!!
Όμως το να αναγκάσεις τους μικρούς να γίνουν «ευγενείς» δεν είναι διόλου εύκολη υπόθεση…. ιδίως όταν τα παραδείγματα που υπάρχουν δίπλα τους δεν φαίνεται να οδηγούν σε τέτοια μονοπάτια. Σε   μία γενικότερη προσπάθεια εξυγίανσης των διαπροσωπικών μας σχέσεων συγκεντρώσαμε    κάποια «μυστικά» επιτυχίας για μία αρμονικότερη ζωή, μέσα και έξω από την οικογένεια!!!
Κανόνες μέσα στο σπίτι

• Οι λέξεις «ευχαριστώ» και «παρακαλώ» πρέπει να ενταχθούν στο καθημερινό λεξιλόγιό μας
• Λέμε «ορίστε;» και όχι «τι;».
• Πλένουμε να χέρια μας πριν καθίσουμε στο τραπέζι και χρησιμοποιούμε μαχαιροπίρουνα για τα περισσότερα φαγητά (για παιδάκια ≥3 ετών).
• Καθόμαστε ήσυχοι στο τραπέζι χωρίς να ενοχλούμε τους γύρω μας
• Δεν μιλάμε με γεμάτο στόμα.
• Πλένουμε τα χέρια μας αφού χρησιμοποιήσουμε την τουαλέτα.
• Δεν «σκαλίζουμε» τη μύτη μας μπροστά σε κόσμο.
• Βάζουμε το χέρι μας μπροστά στο στόμα όταν χασμουριόμαστε, βήχουμε ή φταρνιζόμαστε.
• Μαζεύουμε τα προσωπικά μας αντικείμενα και τα τοποθετούμε σε χώρους που δεν ενοχλούν τους «συγκατοίκους» μας
• Σεβόμαστε την επιθυμία των «συγκατοίκων» μας για λίγη ησυχία
• Δεν ενοχλούμε τους «συγκατοίκους» μας με τις δραστηριότητές μας.

Κανόνες έξω από το σπίτι

• Χαιρετάμε ή χαμογελάμε σε γνωστούς όταν τους συναντάμε
• Δεν σχολιάζουμε τη διαφορετικότητα των γύρω μας (που σχετίζεται με την εμφάνιση, την εθνικότητα, τη νοημοσύνη κλπ)
• Δεν «σκαλίζουμε» τη μύτη μας μπροστά σε κόσμο.
• «Ευχαριστώ»-«παρακαλώ» πρέπει να συνοδεύει πάντοτε τις «συναλλαγές» μας
• Μιλάμε χαμηλόφωνα σε κλειστούς χώρους- κυρίως εργασίας
• Βάζουμε το χέρι μας μπροστά στο στόμα μας όταν χασμουριόμαστε, βήχουμε ή φταρνιζόμαστε
• Δεν προκαλούμε με την εμφάνισή μας
• Δεν προκαλούμε με την συμπεριφορά μας
• Όταν είμαστε μέσα στα μέσα μαζικής συγκοινωνίας προσφέρουμε τη θέση μας σε ηλικιωμένους, άτομα με ειδικές ανάγκες, εγκύους

Όσο δύσκολες και αν έχουν γίνει οι συνθήκες, όσο και αν τα πρότυπα συμπεριφοράς έχουν «μεταλλαχθεί», δεν είναι ποτέ αργά να εφαρμόσουμε αυτούς τους «νέους» κανόνες συμπεριφοράς… για εμάς, τους γύρω μας, τα παιδιά μας. Ας αποτελέσουμε από σήμερα κιόλας το παράδειγμα και ας ανοίξουμε το δρόμο σε πιο υγιείς, ποιοτικές και αληθινές σχέσεις!!!

Πηγή: www.tospitakimas.gr
http://www.tospitakimas.gr/%CE%93%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC/%CE%93%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC.php

Κατοικίδια και παιδιά

Τα παιδιά ενθουσιάζονται από την πρώτη στιγμή που θα έρθουν σε επαφή με ένα μικρό ζώο και οι γονείς έρχονται άμεσα αντιμέτωποι με την απαίτηση τους να αποκτήσουν ένα κατοικίδιο.
Πολλές φορές όμως ο ενθουσιασμός κρατάει μόνο την πρώτη στιγμή ή τις πρώτες ημέρες. Όταν συνειδητοποιεί κανείς ότι μαζί με ένα χαριτωμένο κατοικίδιο, έρχονται πολλές ευθύνες, δουλειές αλλά και κίνδυνοι,τότε ο ενθουσιασμός μειώνεται.
Αναλαμβάνοντας τις ευθύνες για το κατοικίδιο τους π. χ. φαγητό, νερό, βόλτα,καθαριότητα, τα παιδιά χρειάζεται να ξοδέψουν αρκετό χρόνο την ημέρα για το ζώο τους, παίρνοντας σίγουρα ένα σημαντικό «αντάλλαγμα».
Η συνύπαρξη ενός παιδιού με ένα ζώο είναι ευεργετική για πολλούς λόγους τόσο σωματικούς όσο και ψυχικούς. Απλώς και μόνο με την ύπαρξή τους τα ζώα διδάσκουν την πίστη, τη φιλία, τη συμπόνια και την ανιδιοτελή αγάπη.Συνυπάρχοντας με ένα ζώο, τα παιδιά γίνονται υπεύθυνοι άνθρωποι και ωριμάζουν πολύ, αφού αναλαμβάνουν ευθύνες, που έχουν σχέση με τις βασικές ανάγκες του ζώου.
Έχει επίσης παρατηρηθεί ότι τα παιδιά που ζουν μαζί με ένα κατοικίδιο αντιμετωπίζουν λιγότερες ασθένειες ενώ αποκτούν και ισχυρότερο ανοσοποιητικό σύστημα αφού εκτίθενται από νωρίς σε περισσότερες μολύνσεις.Επίσης έχει παρατηρηθεί η μείωση καρδιαγγειακών νοσημάτων σε παιδιά που πάσχουν απ’ αυτά.
Τέλος, τα παιδιά μέσω της συνύπαρξής τους με ένα ζώο μαθαίνουν και κατανοούν στην πράξη τον κύκλο της ζωής ερχόμενα σε επαφή με το θάνατο και την απώλεια. Έτσι παίρνουν ένα μάθημα σκληρό αλλά πολύ σημαντικό για τη ζωή τους.

Κατοικίδια για παιδιά από ποια ηλικία;

Μερικές οικογένειες έχουν κατοικίδια (συνήθως σκύλο ή γάτα) πριν από τη γέννηση του παιδιού τους. Δεν είναι λίγοι λοιπόν αυτοί που πανικοβάλλονται ακούγοντας ότι υπάρχει κίνδυνος για μολύνσεις κι έτσι διώχνουν τα κατοικίδια από το σπίτι,δίνοντας τα σε γνωστούς και φίλους.

Δεν υπάρχει λόγος για πανικό. Αν το παιδί σας δεν παρουσιάζει προβλήματα υγείας τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος για μια τέτοια αντίδραση. Με τη σωστή ενημέρωση από τον κτηνίατρο και τη λήψη σωστών μέτρων προφύλαξης (όπως το πλύσιμο των χεριών) το παιδί και το κατοικίδιο μπορούν να συμβιώσουν αρμονικά, συνήθως με ευεργετικά αποτελέσματα για το παιδί.

Η ηλικία λοιπόν είναι κάτι το τελείως σχετικό, αλλά επειδή το παιδί χρειάζεται κάποιο βαθμό υπευθυνότητας για να μπορέσει να αναλάβει επιτυχώς κάποιες ευθύνες για το κατοικίδιο του, συστήνουμε ως ενδεικτική ηλικία αυτή των 3 ετών και άνω.

Αν έχετε την επιλογή, ίσως είναι επίσης καλύτερο να αρχίσει το παιδί να ασχολείται με κάποιο μικρό ζώο αντί να αναλάβει «μεγαλύτερες» ευθύνες όπως π.χ. αυτές που έχει ένας σκύλος.

Κατοικίδια και αρρώστιες

Πολλές οικογένειες ενώ θέλουν να υιοθετήσουν ένα κατοικίδιο και γνωρίζουν ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις, φοβούνται για τυχόν επιπτώσεις στην υγεία από μολύνσεις ή άλλες αρρώστιες. Η σωστή ενημέρωση ανάλογα με το ζώο βοηθάει να μειωθούν αυτοί οι αδικαιολόγητοι, κάποιες φορές, φόβοι αλλά και να αποφευχθούν πραγματικοί κίνδυνοι, ιδιαίτερα για τα μικρότερα παιδιά.

Επειδή τα μικρότερα παιδιά είναι πιο ευαίσθητα και επειδή βάζουν τα χέρια τους στο στόμα, η πιθανότητα να μολυνθούν από κάποια μικρόβια (όχι μόνο από αρρώστιες που μεταδίνουν τα ζώα ) είναι υψηλή. Γενικά, οι μολύνσεις αυτές είναι κατά κάποιο τρόπο θετικές γιατί βοηθούν το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού να εξελιχθεί και να ισχυροποιηθεί για να ανταπεξέλθει. Όμως ο αριθμός των μολύνσεων θα πρέπει να περιοριστεί ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάποιες από αυτές μπορεί να είναι επικίνδυνες.

Ορισμένα ζώα, όπως τα ερπετά, οι χελώνες, οι βάτραχοι, τα κοτοπουλάκια και τα παπάκια μπορεί να μεταδώσουν επικίνδυνα μικρόβια όπως η σαλμονέλα. Οι μολύνσεις από το μικρόβιο της σαλμονέλας είναι ιδιαίτερα σοβαρές ειδικά σε παιδιά κάτω των 5 ετών.

Συμπεριφορά με τα κατοικίδια

Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόμαστε στα ζώα πρέπει να διδάσκεται από τους γονείς μέσω του παραδείγματος και της εξήγησης. Π.χ. τα παιδιά μπορούν να πλησιάσουν ένα σκύλο ή μια γάτα αδέξια ή να παίξουν μαζί του άγαρμπα. Κάτι τέτοιο μπορεί να κάνει το ζώο να αγριέψει (καταλαβαίνοντας τη συμπεριφορά ως ενοχλητική ή επιθετική) και να αμυνθεί. Οι γονείς πρέπει να δείξουν στο παιδί με ποιον τρόπο μπορεί να πλησιάσει ένα σκύλο ή μια γάτα, εξηγώντας ότι πρέπει να αφήσουμε το ζώο να αποφασίσει αν θέλει να το χαϊδέψουμε ή όχι και π. χ να μην το κυνηγάμε ή να του τραβάμε την ουρά.

Ορισμένοι βασικοί κανόνες

• Όταν πλησιάζεις ένα σκύλο ή μια γάτα να γονατίζεις ή να κατεβαίνεις χαμηλά έτσι ώστε να μην φαίνεσαι σα γίγαντας.
• Ποτέ δεν αφήνουμε παιδιά μαζί με σκυλιά χωρίς επίβλεψη. όσο καλοπροαίρετα κι αν είναι τα κατοικίδια μας.
• Όταν αφήνουμε τα κατοικίδια μόνα τους στο σπίτι, τα περιορίζουμε σε χώρο που δεν έχουν πρόσβαση στα παιχνίδια των παιδιών. Προσοχή και στα παιχνίδια των παιδιών και των κατοικίδιων. Μπορούν να τα καταπιούν και τα παιδιά αν είναι μικρά.
• Δεν τους φωνάζουμε ούτε τα χτυπάμε. Τα ζώα είναι ζωντανά πλάσματα και έχουν και αυτά ευαισθησίες.
• Τα ζώα χρειάζονται καθαριότητα. Το κυριότερα: Το νερό τους και η τουαλέτα τους πρέπει να καθαρίζονται τουλάχιστον καθημερινά.
• Αν έχετε νεογέννητο μωρό μην ξεχνάτε να δώσετε την απαραίτητη προσοχή και στο κατοικίδιο σας για αν αποφύγετε "σκηνές ζήλειας", οι οποίες μπορούν να γίνουν πολύ επικίνδυνες για το παιδί.

Πριν οδηγηθούμε στην απόφαση να πάρουμε ένα ζωάκι στο σπίτι μας,θα πρέπει να έχουμε συνειδητοποιήσει ότι θα το έχουμε κοντά μας, καλώς εχόντων των πραγμάτων, για πολλά χρόνια. Πρέπει εξαρχής να έχουμε αντιληφθεί ότι ένα ζώο έχει πολύ συγκεκριμένες φυσικές ανάγκες, οπότε πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι κάθε μέρα να ξυπνάμε για την απαραίτητη βόλτα του, ανεξαρτήτως της ώρας που έχουμε κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ ή των καιρικών συνθηκών που επικρατούν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όσο πιο έξυπνο είναι το κατοικίδιο (π. χ.σκύλος ή γάτα έναντι ερπετού ή πουλιού) τόσο πιο πολύ χρόνο, προσοχή, στοργή και εκπαίδευση χρειάζεται.
Επίσης ένα ζώο έχει ανάγκη από συγκεκριμένη διατροφή και από τακτικές επισκέψεις στον κτηνίατρο. Οπότε πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να ξοδέψουμε ένα κομμάτι του οικονομικού προϋπολογισμού μας για την κάλυψη αυτών των αναγκών.
Σε περίπτωση που υπάρξουν προβλήματα συμπεριφοράς, όπως επιθετικότητα(π.χ. με το σκύλο σας), σας συνιστούμε να συνεργαστείτε με έναν καλό εκπαιδευτή,ο οποίος μπορεί να βρει λύση μαζί με εσάς και να σας εξηγήσει τι απασχολεί το ζώο σας. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις που εγκύπτουν προβλήματα στη συμπεριφορά του ζώου, αυτός που πρέπει τελικά να ασχοληθεί είναι ο ιδιοκτήτης του ζώου και όχι ο εκπαιδευτής, ο οποίος μπορεί μόνο σας δώσει συμβουλές και να σας δείξει πως μπορείτε να χειριστείτε ορισμένα πράγματα.

Συχνά η έλλειψη κίνησης (βόλτας), ο περιορισμός του ζώου σε πολύ μικρό χώρο και η έλλειψη επαφής με την οικογένεια (και γενικά το στρες) είναι οι κύριοι λόγοι για πιθανές αλλαγές στη συμπεριφορά του κάθε ζώου.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, στην πραγματικότητα, ένα ζώο είναι ένα ακόμη μέλος στην οικογένειά μας κι έτσι ακριβώς πρέπει να το αντιμετωπίζουμε για μας αντιμετωπίσει και κι αυτό με τον ίδιο τρόπο.

Πηγή: www.paidorama.com
http://www.paidorama.com/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD/%CE%94%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%82/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC.html